De harmonica is nog altijd “still alive” in de Chicagoblues ! Tot onze grote vreugde heeft Severn Records / Continental Record Services  met deze “More Rare Gems” een fantastisch vervolg uitgebracht op het heerlijke “Diamonds In The Rough”.('05)

Ook op dit schijfje worden de actuele grootmeesters van de smoelschuiverij bijgestaan door “The Chicago Bluesmasters” en deze combinatie leidt alweer tot een absoluut “must-have” album voor liefhebbers van de Chicago Blues.

De harmonica , jammer genoeg nog al eens gedegradeerd tot een ondersteunende rol, krijgt op deze release uiteraard een prominente rol toebedeeld en bewijst in ....heu....goede monden wat een verrassend veelzijdig instrument het wel is !
Het album start wat aarzelend met "Shade Tree Mechanic.", het is nu niet bepaald de meest overtuigende song - Cooper's zang is een beetje flauwtjes en zijn mondharmonicaspel niet direct overtuigend -  maar wat daarna uit de (harmonica) bus komt  is zondermeer top !

Op Howlin Wolfs’  “Ooh Baby, Hold Me” - by Charlie Love - komt de sterkte van de harmonica tot uiting, het lijkt wel een voortzetting van de menselijke stem, schitterend gewoon ! Little Arthur Duncan neemt “ Can’t Stand it No More” en afsluiter “Gone to Main Street” voor zijn rekening en vooral op deze laatst geciteerde Mudy Waters’ song is zijn minimalistische harp-spel indrukwekkend te noemen.

Het was jammer genoeg Duncan’s laatste opname sessie , hij overleed op 20 augustus 2008, eigenlijk is deze “More Rare Gems” een schitterend eerbetoon aan hem en aan de muziek die hij zo vakkundig beheerste. Absoluut hoogtepunt is voor mij echter de uitvoering van Johny Guitar Watsons “Gangster of Love”, wat Russ Green hier in een duet met Jeff Taylor uit zijn harmonica tovert is absolute topklasse.  Jammer genoeg speelt Green op dit album maar op één song mee, maar dat is een reden te meer om de voorloper van dit album ook zonder dralen aan te schaffen want daar komt hij tot grote vreugde van ondergetekende meer aan de bak.

Harmonica Hinds speelt op dit album twee zelfgeschreven songs ; nl “Kill That Mouse” en de instrumentale meestamper en klapper van formaat “Sunday Morning Blues” .
Dit album hoort zonder meer thuis in iedere bluesverzameling.....(Luc Meert)